W licznych utworach zawarł obraz współczesnego społeczeństwa oraz polskiej narodowej przeszłości. Najważniejszym działem twórczości Kraszewskiego są powieści, napisał ich 232, w tym 144 powieści społecznych, obyczajowych i ludowych, 88 historycznych. Stał się reformatorem powieści polskiej poprzez nadanie jej oryginalnych cech, wprowadzenie różnorodności motywów, odtworzenie całokształtu życia polskiego na podstawie obserwacji i podniesienie jej na wysoki nieraz poziom artyzmu.
Znany jest również z innych dziedzin działalności pisarskiej, z twórczości lirycznej choćby ze znanego wiersza „Dziad i baba".
Większość Klubowiczek przeczytała powieści obyczajowe, ludowe. Były to: Sprawa kryminalna, Powrót do gniazda, Klasztor, U babuni, Ostap Bondarczuk, Jaryna, Chata za wsią, Czarna Perełka, Czercza mogiła, z historycznych Biały książę, Stara baśń, a także wiersz Dziad i baba
Niektóre z lektur okazały się męczące ze względu na treść, język i opisy na przykład Sprawa kryminalna, Powrót do gniazda, inne podobały się i dostarczyły wiedzy na przykład o klasztorach - Klasztor. Dla jednego zdania warto było przeczytać całą książkę -U babuni - stwierdziła jedna z naszych koleżanek. Cytuję: „Są ludzie, co się na komediantów rodzą i nigdy być nimi nie przestają, zawsze coś udawać, coś grać, czymś się osłaniać i w jakiejś maseczce chodzić muszą. Cóż robić! Jest to w ich naturze."
Powieści historyczne z kolei zawierają piękną i bogatą fabułę opartą na faktach historycznych, np. Stara baśń, Biały książę.
Mimo upływu czasu jest autorem wciąż czytanym, wznawianym i ciągle można się od niego czegoś nauczyć.
Na następne spotkanie zapraszamy 21 lutego 2012 r. na godz. 12.00.
Omawiać będziemy „Cmentarz w Pradze „ Umberto Eco oraz inne jego książki.
